piątek, 30 marca 2012

Polska.

Jestem w Polsce od 10 dni. Żyję i póki co jest całkiem nieźle. Spodziewałam się gorszego ;)

Nie jestem bynajmniej takim szoku, w jakim byłam, kiedy przyleciałam tutaj na Boże Narodzenie. Wtedy była to pierwsza wizyta w Polsce po 9 miesiącach i muszę przyznać, że przez kilka pierwszych dni wszystko wydawało mi się co najmniej dziwne. Poczynając od polskich reklam dookoła, zmian w mieście, na ulicach, aż po otaczających mnie ludzi mówiących po polsku z każdej strony (na początku siłą rzeczy podsłuchiwałam wszystkie rozmowy z zachwytem, że mogę wszystko zrozumieć).

Tym razem szok był może jednodniowy. Podróż miałam z przygodami, bo niestety tak się zagadałam w samolocie, a leciałam z przesiadką, że zapomniałam wziąć komputer z pierwszego samolotu. Naprawdę nikomu tego nie życzę - niefajne. Szczególnie niefajne, kiedy macie 10 minut na przesiadkę do drugiego samolotu. Zamiast wsiąść do drugiego samolotu, tupnęłam nogą i powiedziałam, że bez mojego laptopa to ja nigdzie nie jadę. Kto wie, może gdyby to nie była Lufthansa i gdyby to nie było w Monachium, może właśnie zbierałabym na nowy komputer. Jednak wszystko poszło na miejscu niezwykle sprawnie i szybko. Przyleciałam innym samolotem i co najważniejsze - z komputerem! :)

Od razu po przyjeździe powróciłam na rozpoczęty kiedyś, ale przerwany z powodu pracy kurs pilota wycieczek. Po pierwsze - dosyć tego, prace na zlecenie nie satysfakcjonują mnie finansowo (szczególnie jak ktoś nie płaci za wykonaną pracę.....w tym miejscu w zasadzie powinnam podać nazwę firmy...). Poza tym tęsknię za pracą z ludźmi. A argumentem ostatecznie przeważającym na korzyść kursu są możliwości legalnego zatrudnienia w Turcji po jego ukończeniu (bo propozycji pracy bez umowy mam co niemiara i to za całkiem niezłe pieniądze, ale dziękuję bardzo, nie zamierzam ryzykować tym, że zostanę deportowana). No a już całkiem poza wszystkim - kto z kandydatów na pilota czy rezydenta zna Marmaris i okolice lepiej niż ja, hę? ;)

Poszłam na kurs następnego dnia po przyjeździe. Sądziłam, że to mi pomoże szybciej odnaleźć się w nowej sytuacji, a przede wszystkim reaktywuję się towarzysko. Od lat mam swoje małe grono przyjaciół w Polsce i raczej nie jestem jedną z tych osób, które muszą mieć mnóstwo znajomych, co jednak nie zmienia faktu, że uwielbiam poznawać nowych ludzi. I pod tym, ale też i pod merytorycznym względem póki co kurs spełnia moje oczekiwania. Uczymy się naprawdę ciekawych rzeczy (a jak byście jeszcze nie wiedzieli, to ja uwielbiam uczyć się nowych rzeczy i nie wiem który to już kurs w moim życiu) i towarzystwo też ciekawe :) Fajni ludzie, często z pasją i marzeniami o podróżowaniu, które realizują, a nie tylko o nich opowiadają  - naprawdę dużo pozytywnej energii.

Zaczynam też różne inne działania, ale o tym kiedy indziej.

Oczywiście tęsknię za A., tęsknię za Marmaris, za znajomymi, za Turcją w ogóle... :( Zdarza mi się nadal słuchać tureckiego radia, oglądać Marmaris TV i czytać Hurriyet. Rzucają mi się w oczy różnice, których wcześniej nie zauważałam. Mam tutaj na myśli przede wszystkim różnice w zachowaniach Polaków i Turków. Dziwne to wszystko. Tyle czasu zajęło mi przyzwyczajenie się do różnych, specyficznych zachowań Turków, a teraz mam wrażenie, że muszę się przyzwyczajać do Polaków. Uświadomcie mnie proszę, czy to, co piszę, dotyczy tylko ludzi w Warszawie, czy wszędzie tak jest?
A oto co zaobserwowałam:

  1. Wszyscy wszędzie non-stop rozmawiają przez telefon. A myślałam, że Turków pod tym względem nie przebijemy. A jednak. Podejrzewam, że to zasługa korzystnych pakietów oferowanych przez operatorów, gwarantujących chyba nieskończoną ilość darmowych minut. Bo jak inaczej wytłumaczyć, to, że wchodzę do autobusu, którym mam jechać 30 minut, a dookoła mnie jakieś 5 osób rozmawia nieprzerwanie do końca mojej trasy? I zapewniam, że nie są to rozmowy zdawkowe. Toż to niemal psychoanaliza! Pierwszego dnia usłyszałam tyle zwierzeń w autobusach i tramwajach, analiz relacji i wszystkiego co może być tylko przeanalizowane, że gdybym była pisarką, miałabym jakieś 1500 inspiracji od napisania wielu powieści.
  2. Kupuję, więc jestem. Mnóstwo ludzi na zakupach. W sklepach z ciuchami, wyposażeniem wnętrz, kosmetykami, książkami - wszędzie. Ciągle słyszę: "kupiłem ostatnio...", "muszę jeszcze kupić...", "koniecznie musimy jechać do sklepu po...", "a może kup sobie....". Nie wiem gdzie ten kryzys, ja go nie widzę absolutnie. Za to widzę społeczeństwo konsumpcyjne, którego jeszcze niedawno byłam częścią i obawiam się, że mogę się znowu stać. Z jednej strony pieniądze dają wolność i możliwości, z drugiej zaś mogą totalnie uzależnić nas od przedmiotów, które wcale nie poprawiają znacznie jakości życia. Moja fryzjerka, która jest właścicielką pięknego salonu powiedziała wczoraj: "wie pani, mimo, że jestem właścicielką, pracuję ciężko po 12 h kilka dni z rzędu i czasem jestem tak strasznie zmęczona, że idę sobie coś kupić, tak, żeby się nagrodzić. Wiem, że to chore, ale jakoś tak mi lepiej, jak sobie po ciężkiej pracy sprawię tą odrobinę przyjemności kupując coś fajnego, jakiś ciuszek na przykład.". Doskonale ją rozumiem, robiłam wiele lat to samo. Teraz po przyjeździe do Polski zobaczyłam, że mam tony ubrań i torebek, o których zupełnie zapomniałam i teraz są dla mnie jak nowe. Ale tak sobie myślę, że to straszne, że zaczęliśmy szukać źródła przyjemności w przedmiotach. Pod tym względem w Turcji doświadczyłam przewartościowania, które przeniosło się na zachowanie. Nadal lubię sobie jak większość kobiet kupić ciuszek, czy kosmetyk, ale największą przyjemność sprawia mi wspólne spędzenie czasu z A., ciekawa rozmowa, spotkanie ze znajomymi, a najbardziej oczywiście wycieczki i nowe miejsca :)
  3. Wygląd. Nie wiem, czy wcześniej puszczałam to mimo uszu, czy po prostu nie sądziłam, że ludzie mówią serio. Albo ja czegoś nie zauważyłam, albo botoks, operacje plastyczne, ćwiczenia i diety stały się normą. Ćwiczenia - popieram i rozumiem. ZDROWE ODŻYWIANIE i w razie potrzeby dieta - rozumiem. Ingerencję w naturę, kiedy moim zdaniem nie ma wyraźnych defektów - nie rozumiem. Generalnie widzę, że poprzeczka rośnie. Gwiazdy wyglądają co najmniej 10 lat młodziej - to zrozumiałe. W końcu wydają na to minimum ładnych parę tysięcy miesięcznie. Poza tym to oczywiste, że prezencja w ich zawodach jest po prostu ważna. Ale przeciętny obywatel też chce dobrze wyglądać, tylko przy przeciętnych dochodach musi się w związku z tym dwoić i troć. I nie chcę tutaj nikomu wmawiać, że w Turcji tak nie jest. Oczywiście, że jest. Może po prostu w takich mniejszych miejscowościach nie jest to tak bardzo odczuwalne. W telewizji jest mnóstwo programów o modzie i urodzie, bo nie oszukujmy się - wygląd jest ważny. Ale nie gdzie indziej jak w Polsce zaraz po przyjeździe usłyszałam, że w zasadzie natychmiast powinnam się za siebie wziąć, iść na siłownię, zrobić coś z włosami, kupić to, kupić tamto (przy czym tych, którzy mnie nigdy nie widzieli zapewniam, że należę do osób raczej dbających o siebie, a już na pewno kochających modę). Dziwne. W Turcji codziennie A. mówił mi 1000 razy, że jestem najpiękniejsza na świecie ;) Nieważne, że wiem, że A. koloryzuje. Ważne, że codziennie słyszę mnóstwo pozytywnych komunikatów na swój temat - ludzie, FACECI, czy Wy wiecie jakie to dla kobiety ważne?
  4. Narzekanie. O tak, teraz to widzę. Budują drugą linię metra - ale jak to fatalnie się w związku z tym jeździ z Pragi do Centrum. Zbudowali stadion, ale tyle razy go otwierali, no i jak to w ogóle będzie zorganizowane wokół tego stadionu, kiedy zacznie się już Euro, to będzie dopiero masakra. Zbudowali Most Północny - ale beznadziejnie, można nim przedostać się na drugą stronę, ale nie położyli torów tramwajowych - bez sensu. No fajnie, że otworzyli taki to a taki sklep, ale takie kolejki straszne. Itd.  W zasadzie bez końca. Od przyjazdu jeszcze nie słyszałam żadnego zachwytu nad tym co zbudowano, czy tym co się dzieje dookoła.
  5. Tradycja. A właściwie jej brak. Mam ochotę zaśpiewać na jej cześć jak Tewje ze Skrzypka na dachu. Flag nie widać. Hymnu nie słychać. Przynależności kulturowej nie czuć. Za to papugowanie zachodnich zwyczajów - wszechobecne. 
  6. Uprzedzenia i stereotypy. Tutaj brak mi słów. Kiedy wspomnę o Turcji i słyszę hasła takie jak Al-Kaida, to już nie wiem co powiedzieć. Już chyba nie mam siły tłumaczyć. 
To by było tyle, jeśli chodzi o kazanie na piątek :) 

Korzystając z okazji pozdrawiam Was wszystkich ciepło i życzę Wam radosnych, słonecznych i rodzinnych Świąt Wielkanocnych, bo nie wiem, czy przed świętami jeszcze coś napiszę. Nie ukrywam, że jestem mile zaskoczona tym, ile osób tu zagląda i z ilu stron świata. Wiem, że piszę stosunkowo rzadko, zdarza mi się też odpisywać na komentarze lub maile po kilku dniach, ale zapraszam Was do dyskusji. Chętnie dowiem się co Wy sądzicie o tym, czym ja się ekscytuję, bądź co mnie dziwi, a może Was frapuje coś zupełnie innego. Szczególnie ciekawią mnie opinie tych z Was, którym przyszło żyć w innym kraju (halo Polonia w Stanach - wiem, że tu jesteście i to licznie! :)). Że już nie wspomnę, że miłośnicy Turcji (i nie tylko) są tutaj zawsze mile widziani. W ogóle ludzie otwarci i ciekawi świata - dajcie głos! :)


Na koniec zachęcam Was do refleksji, która ciągle mi chodzi po głowie, która się przekształca, zmusza mnie do redefinicji, do myślenia, do stawiania pytań i do poszukiwania odpowiedzi...

Polska - a co to znaczy dla Ciebie?

9 komentarzy:

  1. Hej :)
    Kurcze, nigdzie nie mogę znaleźć maila do Ciebie więc jestem zmuszona napisać tutaj. Możesz mi powiedzieć, o co chodzi z tymi nowymi przepisami wizowymi? Jakie zaszły zmiany? Bo dotychczas było tak, że mamy wizę na 180 dni, z czego możemy przebywać na terenie Turcji 90 dni prawda? Dopytuję, bo w zeszłym roku z racji niedoinformowania musiałam płacić sporą karę z dodatkowym zakazem wjazdu na teren Republiki :)
    Ogólnie dziś natrafiłam na Twojego bloga i przeczytałam wszystko od deski do deski, super się Ciebie czyta :) Pozdrawiam serdecznie, Karola

    OdpowiedzUsuń
  2. Witaj :) Wszystkie niezbędne informacje znajdziesz tutaj: http://www.stambulkg.polemb.net/?document=317 z czego najważniejsza to ta:

    Od dnia 01.02.2012r. wprowadzone zmiany w rozporządzeniu tureckiego MSW regulującym zasady wydawania zezwoleń na pobyt w Turcji obcokrajowcom przyjeżdżających na wizie wydanej w zagranicznym przedstawicielstwie RT lub na przejściu granicznym w formie naklejki, umożliwiają wydawanie z urzędu przez urzędy wojewódzkie (valilik) zezwoleń na pobyt w celach turystycznych do sześciu miesięcy.

    W związku z powyższym, obcokrajowcy przyjeżdżający do Turcji w celach turystycznych mogą przebywać w Turcji maksymalnie przez 9 miesięcy, uzyskawszy po wykorzystaniu 90 dniowej wizy dodatkowo zezwolenie na 6-miesięczny pobyt poprzez wystąpienie do valiliku (pomimo, że Uchwała Nr 2011/2306 Rady Ministrów, która weszła w życie w dniu 1 lutego 2012 r. maksymalny okres pobytu obcokrajowców ustala na 90 dni w ciągu 180 dni).

    Jeśli będziesz miała jakieś info odnośnie tego jak wygląda załatwianie wszystkiego w valiliku, to proszę, podziel się, bo jeszcze nie spotkałam nikogo, kto przedłużał tam swoją wizę, więc chętnie dowiem się z czym to się je (na wypadek gdybym nie miała ikametu).

    Bardzo dziękuję za miłe słowa dot. mojego bloga :)
    Pozdrawiam ciepło,
    Tutku

    OdpowiedzUsuń
  3. ah ! sprawdzałam bloga codziennie i się doczekałam odpowiedzi, dziękuję bardzo :)
    Jeśli będę wiedzieć coś więcej, to jak najbardziej napiszę ! A tymczasem pozdrawiam ciepło :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  5. Hej z tym valilikiem to nie do konca tak jest jak napisane ne tej stronce, ktorej link podajesz bo valilik odsyla do yabancı şube a tam to juz nıe jest tak wesolo bo zalatwıenıe tego sporo kosztuje a termıny spotkan sa strasznie odlegle np zamawıajac spotkanie dzis mialabys je dopiero 24 sierpniaö do tego czasu nıe mozesz opuscıc Turcji nawet jesli twoja wiza w tym czasie sie skonczy. A z tymi nowymi przepisami generalnie jest tak, ze dostajesz na lotnısku wıze wazna 180 dni a uprawniajaca do pobytu na terenie Turcji przez 90 dni. Roznıca jest taka ze teraz jesli nie uplynelo te 180 dni od daty zakupienia wizy nie dostaniesz nowej...tak wiem pomieszanie z poplataniem wiec przyklad : jesli masz wize z dnia 1 stycznıa 2012 roku to jest ona wazna do 30 czerwca, ale w tym czasie mozesz byc lacznie 90 dni w Turcji, wiec niezaleznie od tego czy bylas tam te 90 dni ı w jakich terminach je wykorzystalas, bo czas ten liczy sie lacznıe*wiem,ze sie powtarzam ale to dosc wazne, nowa wıze turystyczna dostac mozesz dopiero po 30 czerwca np 31 czerwca lub pozniej to juz zalezy kiedy przylecisz z powrotem...takiej informacji udziela naczelnik yabancı şube w Istanbule i nasz konsulat. Pozdrawiam i powodzenia w razie pytan sluze pomoca, jestem na miejscu w stambule
    heh zakrecona jestem jak sloik na zime pisze a pozniej usuwam chyba pora isc spac heh...

    OdpowiedzUsuń
  6. Hej, dzięki za informacje :) Info dot. wiz zawsze na wagę złota! Ale strasznie to skomplikowane...jak większość formalności w TR... :/ Nic już niestety z tego nie rozumiem, strasznie namieszali. Z tego co napisałaś wynika, że jak minie 90 dni (czyli Twój maksymalny pobyt na 180 dniowej wizie), to wtedy idziesz na spotkanie do yabanci subesi będąc już nielegalnie w Turcji (ale z tego co piszesz to do czasu spotkania nie można wyjechać z TR), dużo to kosztuje (a nie wiesz może ile?) i dostajesz nową, kolejną wizę turystyczną - czy dobrze zrozumiałam?
    Pozdrawiam Cię ciepło z niestety chłodnej i deszczowej Warszawy :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Dzieki za pozdrowienia, szkoda, ze pogoda was nie rozpieszcza, w stambule wlasnie upaly heh...Jesli chodzi o wize to tak jest jak napisalas.Jak minie te 90 dni legalnego pobytu to siedzisz tu ''nielegalnie'' do czasu wizyty w yabancı şube i nie mozesz wyjechac. Jeslı wyjedzıesz to zeby wrocic musisz odczekac az mşnşe 180 dni do konca waznosci tej naklejkı lıczonej od dnia pierwszej pieczatki. Warto umowic sie na spotkanie w yabancı şube zanim uplynie te 90 dni zeby nie ponosisc dodatkowych kosztow jakim jest kara pieniezna za nielegalny pobyt, niestety nie wiem ile ta kara wynosi, choc w sumie na szczescie nie wiem hehe. Jesli chodzi o reszte oplat to zalezy na jakich zasadach chcesz tu zostac dluzej.
    1. Jesli na wizie turystycznej na kolejne pol roku tu niestety nie znam oplat
    2. Jako gosc obywatela Turcji koszt to jakies 170 TL w urzedzie plus oplata u notariusza +/- 50 TL twoj turecki gospodarz poswiadcza tam, ze bedziesz u niego mieszkala itp, oraz konto bankowe na ktorym musisz miec 300 dolarow na kazdy deklarowany miesiac pobytu.
    3. Jako turysta ale tu musisz miec rezerwacje w hotelu na deklarowany czas pobytu i konto bankowe na ktorym musisz miec po 500 dolarow na kazdy deklarowany miesiac oraz oczywiscie te +/- 170 TL w urzedzie.
    W punkcie 2 i 3 starasz sie nie o zwykla wize turystyczna ale o ikamet
    Jest jeszcze jedna mozliwosc jesli jestes malzonkiem obywatela Turcji placisz tylko 170 TL w urzedzie za rozpatrzenie sprawy.
    Mam nadzieje, ze troche rozjasnilam to co napisalam wczesniej w razie czego pytaj. Pozdrawiam ze slonecznego Stambulu

    OdpowiedzUsuń
  8. Kasiu, jesteś nieoceniona - dzięki za info :) Tak sobie kombinowałam z tym przedłużaniem wizy turystycznej (na wypadek gdybym nie dostała pracy - bo wtedy ikamet), bo myślałam, że wyjdzie taniej niż ikamet, no ale zobaczymy w takim razie jak to będzie. Dzięki raz jeszcze za info - myślę, że przyda się nie tylko mnie, ale też innym odzwiedzającym tego bloga i Turcję.

    Pozdrowionka (słońca u mnie nadal brak, ale za to na szczęście nie dane było mi doświadczyć trzęsienia ziemii, które było dziś w Marmaris - na szczęście niewielkie!). Pozdrów ode mnie Stambuł, w którym jestem zakochana bez pamięci :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Oj to dobrze, ja tez nie lubie tych momentow kiedy ziemia trzesie mi sie pod nogami..kiedy planujesz powrot do Turcji bo pewnie tesknisz strasznie jak ja kiedy mnie tu nie ma...swoja droga to ciekawe zjawisko jak jestem w Polsce to tesknie za Turcja a jak jestem tutaj to serce szlocha za Polska, choc moze nie tyle za polska co za rodzina...ale tak to juz jest nie mozna miec wszystkiego. A w kwestii ikametu to nie jest takie drogie 170 TL za oplate urzedowa bo na konto jest sposob ale nie napisze tego tutaj ;) milego dnia Ci zycze i posylam troche sloneczka :)

    OdpowiedzUsuń